കഥകളിസന്ധ്യ

                

       

 കത്തിവേഷംതകർ-

               ത്തെത്തീ പകൽ തന്റെ

  അഗ്നികിരീടമിളക്കീ

               പ്രതീചിയിൽ…

  കച്ചകളോരോന്നഴി-

               ച്ചഴിച്ചാ സാന്ധ്യ-

  ചക്രവാളത്തിൽ 

                വിരിച്ചിട്ടു വാസരം…!

  ചുട്ടികുത്തിച്ചമ-

               ഞ്ഞന്തിനക്ഷത്രമാ-

  മുത്തരീയത്തുമ്പു-

                യർത്തി മുഖംനോക്കി

  നിൽക്കുന്നണിയറ-

                ത്തിണ്ണയിൽ രാവിന്റെ-

  പച്ച..... അടുത്ത 

                കഥയിലെ നായകൻ..!

  ആട്ടച്ചമയങ്ങൾ 

                കാണുവാൻ വിണ്ണിന്റെ

  ഊട്ടുപുരക്കോണി

                ലിന്നു ഞാൻ നിൽക്കവേ

  കേട്ടൂ മനസ്സിന്റെ

              നാലമ്പലങ്ങളിൽ

  മാറ്റൊലിക്കൊള്ളും

              പുരാസാന്ധ്യകേളികൾ. 

 ഏതാണരങ്ങെ-

               ന്നറിഞ്ഞില്ല…..,  ആടുന്ന-

  തേതുകഥയോ 

               പറഞ്ഞില്ല….! മുദ്രകൾ 

  പാടേമറന്നൊരീ 

              മൗനത്തെ   ഈ സാന്ധ്യ-

  മൂകതയേതോ 

             മുഖച്ചുട്ടികുത്തുന്നു...!!

  ആ മുഖത്തേക്കുറ്റു

             നോക്കീ നിമേഷിച്ചു

  ശീലമില്ലാത്ത 

            മനക്കണ്ണുകൊണ്ടു ഞാൻ.

  ഞാനെന്നുമെന്നെ-

            യൊളിച്ചുപോയ് മഞ്ഞളും

  നൂറും നിവേദി-

           ച്ചിരുത്തും വിഷാദങ്ങൾ.....!!

കാലം കഥകളി-

            ക്കച്ചഞൊറിഞ്ഞിട്ട

  സായന്തനങ്ങളിൽ‌ 

            ദേവാങ്കണങ്ങളിൽ

  മാനസം പണ്ടു 

            മനയോലചാലിച്ചു

  ചൂടിച്ചൊരുക്കിയ

           മൂകസ്വപ്നങ്ങളേ-!

  നിങ്ങളെയിന്നു ഞാൻ

           കണ്ടു നഭസ്സിന്റെ

  കണ്ഠഹാരത്തിലെ 

            കല്ല്യാണദീപ്തിയായ്....! 

                                -മധു,മുട്ടം