കല്‌പ്പടവ്

നടയിൽത്തെളിയുവാൻ പോകുന്ന ദീപമി-

പ്പടവിനെ കൈകൂപ്പിനിൽ‌പ്പൂ…..!?

മിഴിയിൽ‌പ്പതിഞ്ഞുവോ ഈ കൃഷ്ണശിലയിലെ

പ്പിഴവന്ന പാഴ്‌സുരമുദ്ര...!

കരമൊന്നുപാളി പണ്ടുളിയോടെ കാലമെൻ

കരളിന്റെ നീലമൗനം കടഞ്ഞതിലെന്റെ

കനവുകൾ കോറവെ വെറിവീണുചിതറിയെ-

ന്നറിയു നീ ഈ കൃഷ്ണശിലയെ.....

മലരൊന്നു പതിയാതെ... 

തിരിയൊന്നു തെളിയാതെ...

വടിവറ്റയൊരു ശിലാഖണ്ഡമായിവിടെന്റെ

ഗതകാലനിനവുകൾ കുടികൊണ്ട കാവിലെ-

പ്പടവായ്ക്കിടക്കുമെന്നിടനെഞ്ചിലിന്നുമു-

ണ്ടൊരു ദേവശില്പത്തിൻ പടു പാട്....! ദീപമേ

അറിയു നീ ഈ കൃഷ്ണശിലയെ.

കനവിന്റെ കൗമാരനീലമൗനങ്ങൾക്കു

മനയോല ചാലിച്ച രജനീദളങ്ങളും..

തിരികരിഞ്ഞൊടുവിലെൻ 

ചമയങ്ങൾ തീരാതെ

ചിറകിട്ടടിച്ചുപോയൊരു വിൺചെരാതും...

കരളിന്റെ കന്നേപ്പുറത്തുള്ള കാവിലു,ണ്ട-

വിടെന്റെ ഓർമ്മകൾ കണ്ണുനീർപ്പൂക്കുല-

ക്കതിരുകൾ തുള്ളിച്ചു തുള്ളുന്ന കളവുമു,ണ്ട-

റിയു നീ ഈ കൃഷ്ണശിലയെ.

ഇവിടെൻ ശിലാമൗനനാകൂദരങ്ങളിൽ

പിണയുന്ന കൃഷ്ണസർപ്പങ്ങളെൻ പകലിന്റെ

കനൽമെത്തമേൽ വീണു പിടയുന്നു....; ഇരുളിന്റെ

ജടയഴിഞ്ഞിടനെഞ്ചിലിഴയുന്നു..; അവസാന-

യുത്താളമുള്ളിന്റെ ഡമരിൽ നിന്നടരുന്നു....

ഒടുവിലെൻ പ്രത്യുഷ:സിന്ദൂരനാളമായ്

വിടരുന്നുവോയെന്റെ നടയിൽ നീ....!!  ദീപമേ-!

തെളിയുന്നുവോയെന്റെയുള്ളിൽ...!!

ഇനി...നിന്റെയമൃതാംഗുലികളെൻ പ്രാണന്റെ

ഇഴതോറുമെന്നോ മരിച്ചയീണങ്ങളെ-

ത്തഴുകട്ടെ..! എന്നിലെ ശൈലഗീതങ്ങളൊ-

ന്നുണരട്ടെ...! അരുണ സഹസ്രകരങ്ങളാൽ

പുണരു നീ എന്നെ സ്വയംപ്രഭേ-!! പ്രാചീന-

പിഴചാഞ്ഞുറങ്ങുമിടനെഞ്ചിൽ...!

ഒരു നെയ്ത്തിരിത്തുമ്പിൽ 

വിരലൂന്നി.... പ്രേമാഗ്നി-

മുകുളമാ,യനുരാഗ പഞ്ചാഗ്നിയിൽക്കൊടും-

തപവുമാ,യീ സാന്ധ്യതിലകമായ്....ദീപമേ-!

തെളിയുകീ ശൈലനിടിലത്തിൽ...!!

                                          -മധു,മുട്ടം